شهرهای ما چگونه در طول زمان تکامل یافته‌اند؟ در ادامه مطالب ما در زمینه حریم خصوصی در شهر هوشمند، نگاه دقیق‌تری به عوامل موثر در استفاده از داده‌ها در شهر هوشمند می‌اندازیم. یکصد سال پیش، جهان در میان بیماری همه‌گیر آنفولانزا قرار داشت و تا سال 1920، اثرات این بیماری همه‌گیر شد. در آن زمان، ساکنان شهرها در ایالات‌متحده و بسیاری از نقاط جهان توسعه یافته شاهد پذیرش گسترده‌تر پیشرفت‌های تکنولوژیکی بودند. این روند شامل خدمات برق، لوله‌کشی داخلی و مخابرات بود. اینها نمونه های اولیه از بهبود کیفیت زندگی در شهرها را ارائه می‌کردند اما کامل نبودند.
در سال 1930 در انگلستان و ایالات‌متحده، جنبشی شناخته شده به عنوان "جنبش کاهش جمعیت" وجود داشت که نتیجه افسردگی مالی جهانی بود، خانه ها به شدت پر از جمعیت شد و شرایط زندگی ضعیف بود. این اقدام ابتکاری تلاش برای ایجاد مسکن بهتر و کم‌جمعیت‌تر بود.
پاکسازی شهرها در طول دهه‌ها و در سراسر جهان تکرار شده است. این پروژه‌ها همیشه برای شهروندان دستاوردهای خوبی به همراه نداشته است. همانطور که شهرهای تازه و جدیدی را ایجاد می‌کنیم، می‌توانیم به این تلاش‌ها به منظور ایجاد شرایط زندگی بهتر نگاه کنیم؛ وضعیت اجتماعی-اقتصادی شهروندان، انتقاد بسیار زیادی در مورد راه و روش بازسازی شهرها به وجود آورده است.
با رسیدن به قرن بیستم، شهرنشینی به یک هنجار تبدیل شد. در سال 1969 سازمان ملل گزارشی درباره عوامل رشد شهر ارائه کرد. این گزارش رشد شهرها را از 1920 تا 1960 بررسی کرد و سپس یافته‌ها را به سال 2000 تعمیم داد. این گزارش‌ها در مورد افزایش "megalopolis"، که از یک رشته مناطق شهری در امتداد مسیرهای اصلی شریانی تشکیل شده است، صحبت کردند. همچنین در طول دهه‌ها با پیش‌بینی دقیق، شهرنشینی را مورد بررسی قرار دادند. بر اساس این تحقیقات پیش‌بینی شده بود تا سال 2000 نیمی از جمعیت جهان ممکن است شهرنشین باشد. در سال 2000، 47 درصد جمعیت جهان شهرنشین بود و این پیش‌بینی به حقیقت پیوست.
این پراگراف بخشی از گزارشیست که در سال 1969 نوشته شده است: "کسانی که اکنون در شهرها زندگی می‌کنند در محیط اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی و فرهنگی متولد شده‌اند که بسیار متفاوت از آنچه که شهرهای هوشمند می‌توانند ارائه دهند است. تکنولوژی‌های جدید توسط افراد آموزش دیده در جهان عرضه می‌شوند و به نسل جدید انتقال پیدا می‌کنند. مسلماً طبیعت انسان باقی می‌ماند اما سازگاری لازم بین انسان و محیط‌زیست اکنون با سرعت بیشتری نسبت به قبل تغییر می‌کند."
فرهنگ شهر هوشمند و عصر اطلاعات وعده دستیابی به آنچه والدین و پدربزرگها و مادربزرگهای ما آغاز کرده بودند را عملی می‌سازد، شهرهایی که می‌توانند نوع سبک زندگی پایدار که همه می‌خواهند را ارائه دهند. ما در حال زندگی در شهرها هستیم و نیاز به زنده نگه داشتن زندگی انسانی در یک سیاره بسیار کوچک برای مقابله با پیشرفت‌های تکنولوژیکی که می‌تواند به ما ابزارهایی برای این کار بدهد، هستیم.
با این حال باید در نظر داشت داده‌ها اصلی‌ترین نقش را در ارائه‌ی تکنولوژی‌های مرتبط با شهر هوشمند ایفا می‌کنند. بنابراین حفظ حریم خصوصی اولویت اول در ساخت زیربنای شهرهای هوشمند است.
ماده 12 اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌گوید: "هیچکس نباید دخالت خودسرانه به حریم خصوصی، خانواده، خانه یا مکاتبات و اعتبار افراد را تحمیل کند."
با توجه به این ایده، می‌توانیم شهرهایمان را با توجه به اطلاعاتی که شهر ساخته شده است طراحی کنیم؟ آیا ما باید برخی از حریم خصوصی را برای رسیدن به هوشمندانه قربانی کنیم؟
