اینترنت اشیا صنعتی در بخش‌های مختلف فناوری از جمله صنعت تدارکات نقش کلیدی دارد. به همین منظور، در ادامه برخی از نکات تاثیرگذار در پذیرش IIoT در تدارکات بررسی می‌شوند. توجه به این نکته که تعامل این دو تکنولوژی منجر به کاهش کمبود غذا در سطح جهانی می‌گردد، حائز اهمیت است.
در اکتبر 2001، نزدیک به یک دهه قبل از اینترنت اشیا (IoT)، مقاله‌ی "زنجیره عرضه در مقابل زنجیره تأمین" ذهن استراتژیست‌های کسب و کار و پیشرو در زمینه بررسی مدیریت زنجیره تأمین را به خود مشغول کرد. هسته زنجیره تأمین تدارکات، حمل و نقل ، عملیات انبارداری و تحویل در آخرین مایل است.
همانطور که دستگاه‌های CNC و SCADA در کارخانه‌ها، پیشروهای IIoT برای بهبود سرعت، بهره‌وری و کیفیت مورد استفاده بودند، اسکنرهای دستی، بارکدها و برچسب‌های RFID نیز در تدارکات مورد استفاده قرار می‌گیرند. (SCADA، اسکنرهای دستی سیستم‌های اتوماسیون ساختمان و اساساً سیستم نظارت بر داده‌ها و سیستم‌های جمع‌آوری داده‌ها است.) با استفاده از زیرساخت‌های اطلاعاتی که در حال حاضر در عملیات انبارداری و حمل و نقل وجود دارد، انتقال اطلاعات به منظور تطبیق IIoT در صنعت تدارکات است.
در سال 2012، سرقت‌های محموله‌ها در ایالات‌متحده آمریکا و اروپا به ترتیب 946 و 689 گزارش شده است. هرج و مرج در هزینه حمل و نقل و عدم مسئولیت پذیری بیمه گذاران، هر ساله منجر به خسارت‌های میلیاردی غیرقابل جبران می‌شود. از طریق IoT، ارائه دهندگان لجستیک نه تنها به صورت به هنگام می‌توانند کالاهای خود را ردیابی بلکه می‌توانند بر روی آیتم‌ها نظارت دقیقی داشته باشند. این روند تضمین می‌کند که هر یک از آیتم‌ها به موقع و به مکان مناسب منتقل می‌شوند.
کاربرد وسیع اسکنرهای دستی و برچسب گذاری بر روی آیتم‌ها با استفاده از دستگاه‌های ارزان قیمت مانند RFID، راه را برای عملیات انبارهای تحت کنترل IoT هموار کرده است. این در حالیست که استفاده از ریدرهای بی‌سیم برای گرفتن اطلاعات از پالت‌ها که برای مدت زمان طولانی مرسوم بوده است، توسط صنعت تدارکات و اینترنت اشیا صنعتی بهبود یافته است. در حال حاضر مدیریت انبار توسط IoT، قابلیت مشاهده محصولات به صورت به هنگام را امکان پذیر نموده است و در نتیجه از هزینه‌های خارج از بودجه جلوگیری می‌کند. برای بهبود مدیریت کیفیت، سنسورها وضعیت شركت را نظارت می‌كنند و مشکلات انبار را وقتی محصولات در بالاترین آستانه‌ی دما و رطوبت قرار می‌گیرند، هشدار می‌دهند.
در حالیکه اقدامات ابتکاری در جهت افزایش تولید مواد غذایی بوده است، وقت آن است که تمرکز خود را نسبت به توزیع کارآمدتر آن ها تغییر دهیم. در حال حاضر هند یک نمونه عالی در توزیع شیر با استفاده از این تکنولوژی ها است. ظهور شبکه‌های با سرعت بالا در تعرفه‌های پایین‌تر، کاهش قیمت سنسورها، سهولت نصب و تطبیق پذیری آنها در نظارت بر هر پارامتر مربوطه در ذخیره سازی مواد غذایی، حمل و نقل و آخرین تحویل می‌تواند چیزی را که قبلا با توزیع مواد غذایی دیده می‌شد را بهینه سازد و با کاهش روند از دست رفتن مواد غذایی، نگرانی‌ها را در راستای گرسنگی در سطح جهانی برطرف نماید.
